Łuszczyca zadawniona
Łuszczyca zadawniona jest należy do typu łuszczycy zwyczajnej. Ustalono, że ma ona podłoże stricte genetyczne i jest uciążliwym schorzeniem dermatologicznym z tendencjami do remisji i nawrotów, za które odpowiedzialne są tzw. komórki pamięci. Łuszczyca zadawniona cechuje się istnieniem nieczynnych ognisk o nasilonej akantozie. Zmiany dotykają najczęściej okolic krzyżowo-żebrowych i wydają się symetryczne. W tej postaci łuszczycy nie występuje fenomen Koebnera (czyli pojawienie się choroby w miejscach dotkniętych urazem). Łuski pokrywają skórę warstwowo i są silnie umocowane w podłożu.
Łuszczyca zadawniona – przyczyny
Łuszczyca zadawniona jest uwarunkowana genetycznie, Przede wszystkim jednak na rozwój choroby wpływa wadliwie funkcjonujący organizm, który zaczyna niszczyć własne komórki i tkanki (antyimmunologia). Schorzenie może być także skutkiem zakażenia bakteryjnego lub wirusowego. Cechuje się przyśpieszonym podziałem naskórka, czego następstwem są strupy i warstwy łusek. Wśród innych przyczyn łuszczycy, także zadawnionej, wyróżnia się: stres, grzybicę, wahania hormonalne, niekorzystny wpływ alkoholu i tytoniu.
Łuszczyca zadawniona – leczenie
Terapię zaczyna się zazwyczaj od leków keratolitycznych (zawierających kwas salicylowy), które usuwają zmiany łuszczycowe (łuski), dając tym samym szansę innym wchłanianym przez skórę lekom. Dalej stosuje się: cygnolinę, dziegcie, kortykosteroidy, pochodne witaminy D. Skuteczna w leczeniu łuszczycy jest fototerapia. W cięższych odmianach stosuje się metotreksat. Terapię wspomagają odpowiednia higiena oraz działania profilaktyczne (leczenie stanów zapalnych np. zębów, dieta, rezygnacja z nałogów) Nieleczona łuszczyca zadawniona może doprowadzić do zaburzeń psychicznych, ponieważ zakłóca kontakty międzyludzkie, dlatego odpowiednia terapia, zapobiegająca częstym nawrotom staje się sprawą kluczową.
Polecane zabiegi leczenia łuszczycy zadawnionej:
