Znamię łojotokowe
Znamię łojotokowe to jedna z nazw określająca tzw. brodawki starcze lub brodawki łojotokowe. Jest to łagodna zmiana nowotworowa, która zwykle pojawia się u kobiet i mężczyzn w dojrzałym wieku – najczęściej około 50-60 roku życia. Brodawka łojotokowa zwykle nie jest groźna, ale stanowi poważny defekt kosmetyczny. Wygląd znamion łojotokowych może być bardzo różnorodny, dlatego łatwo pomylić je ze zmianami innego typu (np. plamy posłoneczne).
Znamię łojotokowe – wygląd
Zazwyczaj znamię łojotokowe pojawia się na twarzy, owłosionej skórze głowy, kończynach oraz tułowiu. Wygląd brodawki łojotokowej zależy zwłaszcza od jej umiejscowienia oraz od stopnia zaawansowania. Zwykle jest to niewielkich rozmiarów plama o brązowym zabarwieniu z delikatną, kruchą powierzchnią. Znamię łojotokowe wygląda często jakby było przyklejone do skóry. Jest nieco wypukłe, a w rozwiniętej formie może wyraźnie odstawać od powierzchni skóry. Wykazuje również skłonność do rogowacenia. W obrębie zmiany zauważalne są małe skupiska sebum i martwego naskórka, widoczne w postaci zagłębień. Kolor brodawki łojotokowej może być różny – od beżu po intensywny brąz. Wraz z wiekiem, liczba znamion tego typu może się powiększać.
Znamię łojotokowe – przyczyny
Brodawka starcza pojawia się w dojrzałym wieku na skutek nadmiernej proliferacji (namnażania) komórek w warstwie podstawnej. Warstwa podstawna jest najgłębiej położoną warstwą naskórka, która produkuje komórki tworzące jego wyższe warstwy. Gdy ich ilość zwiększa się w niekontrolowany sposób, dochodzi do rogowacenia naskórka i powstawania wypełnionych keratyną torbieli. Brodawka łojotokowa nie jest zmianą wirusową ani bakteryjną. Zwykle podaje się, że powstawanie znamion łojotokowych jest związane z uwarunkowaniami genetycznymi.
Znamię łojotokowe – leczenie
Brodawkę starczą można łatwo pomylić z rakiem podstawnokomórkowym lub czerniakiem. Dlatego przed rozpoczęciem leczenia brodawki łojotokowej, bardzo ważna jest wstępna diagnoza postawiona przez dermatologa. Ze względu na trudność zdiagnozowania zmiany jako znamienia łojotokowego, lekarz może zlecić badanie histopatologiczne. Na podstawie wyników badań laboratoryjnych oraz badania dotykiem, stwierdza się wskazanie do usunięcia zmiany. Mimo, że brodawka łojotokowa nie stanowi zagrożenia dla zdrowia, lekarze zwykle zalecają jej wycięcie, ponieważ istnieje ryzyko uszkodzenia zmiany. Ważną przesłanką do usunięcia znamienia jest też skłonność do namnażania i rozrastania się brodawek. Istnieją dwie zalecane formy leczenia brodawek łojotokowych – usuwanie chirurgiczne oraz laserowe. Obie metody wykazują bardzo dużą skuteczność. Decyzję o wyborze jednej z nich należy podjąć po konsultacji z dermatologiem.
Polecane zabiegi w leczeniu brodawki łojotokowej:
