Znamię łojowe Jadassohna
Znamię łojowe to zmiana wrodzona skóry w postaci hamartoma, czyli guza o charakterze nienowotworowym będącym zaburzeniem rozwojowym. Choroba ta została opisana w 1985 roku przez niemieckiego dermatologa Josefa Jadassohna, od którego nazwiska wzięła się pełna nazwa schorzenia, czyli znamię łojowe Jadassohna. To rzadka choroba skóry, przy której nie stwierdzono zwiększonych predyspozycji w zależności od płci czy rasy.
Znamię łojowe – wygląd
Znamię łojowe przybiera postać pojedynczego, linijnego lub owalnego, ogniska na obszarze skóry głowy albo szyi. W okresie dojrzewania znamię łojowe Jadassohna przypomina brodawkę, zaś w wieku dojrzałym w obrębie zmiany mogą pojawić się zmiany guzkowe lub guzy. Wraz z upływem czasu istnieje też ryzyko zezłośliwienia zmiany. Znamię łojowe Jadassohna o rozległym charakterze w połączeniu z innymi zaburzeniami rozwojowymi daje obraz zespołu Schimmelpenninga-Feuersteina-Mimsa – rzadkiej choroby z grupy fakomatoz, która objawia się znamionami łojowymi na skórze głowy, drgawkami, wadami wzroku, serca i kości, a także opóźnieniem umysłowym.
Znamię łojowe – diagnostyka
Leczenie znamienia łojowego Jadassohna wymaga przede wszystkim prawidłowej diagnostyki. W tym przypadku możemy mieć do czynienia z diagnostyką różnicową znamienia łojowego, która obejmuje znamię naskórkowe, wrodzone łysienie trójkątne lub hipoplazję skóry, a także infekcje bakteryjne i wirusowe skóry.
Znamię łojowe – usuwanie
Usuwanie znamienia łojowego Jadassohna tradycyjną metodą chirurgiczną powinno odbyć się jeszcze przed okresem dojrzewania.
Polecane zabiegi w leczeniu znamion łojowych:
