Erytrodermia łuszczycowa
Erytrodermia łuszczycowa to poważny stan zapalny znacznej powierzchni naskórka (nawet 80-90%). Skóra staje się zaczerwieniona i łuszczy się. Ta poważna dolegliwość kojarzona jest zwykle z łuszczycą i jej odmianami, jednak towarzyszy też innym dolegliwościom skórnym (np. atopowe zapalenie skóry, chłoniaki typu T). Erytrodermia łuszczycowa, nazywana też wtórną, stanowi często zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia chorego, a jej objawy potrafią eskalować bez żadnej przyczyny. Dolegliwość może być konsekwencją zażywania leków na chorobę, z którą erytrodemia łuszczycowa współwystępuje.
Erytrodermia łuszczycowa – objawy
W erytrodemii łuszczycowej patologie naskórka obejmują najczęściej całe ciało – twarz, tułów i kończyny. Kiedy stan zapalny rozprzestrzenia się po skórze, pojawia się obfite złuszczanie, które odsłania wrażliwe na podrażnienia delikatne partie zaczerwienionej skóry. Temu zjawisku mogą towarzyszyć też obrzęki i świąd. Rozdrapywanie ognisk chorobowych jest jednak bardzo niewskazane, ponieważ nie tylko prowadzi do głębszych podrażnień, ale sprzyja również infekcjom i zakażeniom bakteryjnym. Erytrodermii łuszczycowej towarzyszy nierzadko duży ból połączony z gorączką i utratą elektrolitów.
Erytrodermia łuszczycowa – terapia
Leczenie erytrodermii łuszczycowej powinno odbywać się pod kierunkiem dermatologa. W sytuacjach szczególnych konieczna jest nawet hospitalizacja. Proces leczniczy przebiega zwykle kilkutorowo. Przede wszystkim konieczna jest terapia samej łuszczycy (lub innej choroby towarzyszącej), która odbywa się zwykle za pomocą leków biologicznych lub antybiotyków. Konieczne jest także przywrócenie równowagi wodno-elektrolitowej, obniżenie temperatury i zlikwidowanie bólu oraz świądu. W tej części kuracji przydatne może okazać się włączenie leków histaminowych, które niwelują uczucie świądu i działają nasennie. W leczeniu erytrodermii łuszczycowej jako choroby towarzyszącej stosuje się, właściwe dla tej dolegliwości leki miejscowe (maści, kremy) oraz leki systemowe. Specjaliści sięgają także po fototerapię i ziołolecznictwo. Trzeba mieć jednak świadomość, że całkowita eliminacja choroby jest niemożliwa – będą następowały nawroty, dlatego konieczna jest odpowiednio prowadzona profilaktyka.