Łuszczyca wysiewna
Jest to jedna z odmian chorobowych łuszczycy zwykłej, stanowiącej wczesne stadium choroby, w którym wykwity na skórze przyjmują kształt rozsianych po całej skórze kropel. Ta odmiana ma tendencję do szybkiego rozwoju, a zmiany dotykają coraz większych partii ciała. Najczęściej jednak występują na głowie, twarzy, wyprostnej powierzchni stawów. Łuska na ogniskach chorobowych nie jest duża. Rozwojowi łuszczycy zwykle sprzyjają czynniki genetyczne, zaburzenia immunologiczne oraz niektóre leki. Zmiany kropelkowe zaś są zwykle następstwem chorób infekcyjnych (zakażenie paciorkowcami). Na stan skóry wpływają także: stres, niewłaściwa dieta czy skłonności do alergii.
Łuszczyca wysiewna – leczenie
Łuszczyca wysiewna dotyka ludzi w różnych wieku, w szczególności dzieci. Z uwagi na tę grupę pacjentów terapia nie należy do najłatwiejszych. Leczenie może mieć charakter miejscowy lub systemowy. Pierwszy rodzaj terapii, związany z aplikowaniem miejscowym określonego preparatu, wykorzystuje maści, balsamy, kosmetyki dermatologiczne, lecznicze szampony oraz sterydy. Drugi rodzaj kuracji oparty jest na lekach doustnych (cyklosporyna A, metotreksat) oraz biologicznych, hamujących nadmierną reakcję układu immunologicznego. W leczeniu zaleca się też leczenie naświetlaniem promieniami UV.
Łuszczyca wysiewna – etapy terapii
Leczenie łuszczycy powinno odbywać się pod kierunkiem dermatologa, ale często, z uwagi na młody wiek pacjentów, konieczne jest fachowe wsparcie innych lekarzy, w tym psychologa. Celem terapii w tej odmianie łuszczycy jest usunięcie uciążliwych blaszek łuszczycowych, a kolejno zahamowanie procesu rozrastania się naskórka. W pierwszym etapie specjaliści zalecają wspomniane wyżej preparaty (np. maści sterydowe). Po zmyciu leku miejsce dotknięte zmianami trzeba natłuszczać. Mimo że preparaty z witaminą D3 są bezpieczne nawet w przewlekłej chorobie, to jednak w ciężkich przypadkach łuszczycy zaleca się raczej systemowe leczenie farmakologiczne. Trzeba mieć jednak świadomość, że całkowita eliminacja choroby jest niemożliwa – będą następowały nawroty, jednak odpowiednia profilaktyka może wydłużyć okres między nimi.