Zaburzenia snu
Zaburzenia snu to pojęcie, które dotyczy nieprawidłowego czasu snu lub niepożądanych zachowań podczas jego trwania. Zaburzenia snu, do których możemy zaliczyć zarówno bezsenność, jak i nadmierną senność, to bardzo duży problem kliniczny, który utrudnia prawidłowe funkcjonowanie chorego. Sen jest jedną z podstawowych potrzeb fizjologicznych człowieka, która reguluje istotne dla jego organizmu funkcje. Problem z zaśnięciem lub ciągła senność może pogorszyć nasze samopoczucie i obniżyć sprawność intelektualną w ciągu dnia.
Zaburzenia snu – rodzaje
Dyssomnie – to rodzaj zaburzeń snu, które charakteryzują się nieodpowiednią ilością, jakością lub czasem trwania snu. Zaliczamy do nich m.in. bezsenność, hipersomnie (nadmierną senność), narkolepsję (napady senności), zaburzenia rytmów okołodobowych (związane ze zmianą stref czasowych), dysfunkcje oddechowe (bezdech senny).
Parasomnie – to zaburzenia snu, które pojawiają się podczas jego trwania, usypiania oraz wybudzania. Do tej grupy możemy zaliczyć: koszmary nocne, lęki senne, mówienie przez sen, paraliż przysenny, upojenie przysenne, somnambulizm (sennowłóctwo) czy bruksizm (zgrzytanie zębami podczas snu).
Zaburzenia snu – przyczyny
Kłopoty ze snem mogą mieć podłoże psychiczne lub somatyczne i być wynikiem, np. depresji, uzależnienia od leków i używek, zaburzeń metabolicznych oraz endokrynologicznych (np. nadczynność tarczycy) czy zespołów bólowych. Na występowanie zaburzeń snu bardzo duży wpływ mają też uwarunkowania genetyczne, indywidualne czynniki psychofizjologiczne (np. trudna sytuacja życiowa, długotrwały stres) czy nieprzestrzeganie podstawowych zasad higieny snu (np. zasypianie o różnych porach, późne jedzenie kolacji, czytanie lub oglądanie telewizji w łóżku).
Zaburzenia snu – leczenie
Osoby, które mają do czynienia z zaburzeniami snu, powinny przede wszystkim wykonać pakiet ogólnych badań lekarskich, na podstawie których lekarz będzie w stanie stwierdzić, czy zaburzenia mają charakter wtórny czy pierwotny, a także ustalić ich źródło. W przypadku zaburzeń wtórnych (towarzyszące innym chorobom psychicznym, somatycznym lub uzależnieniom), nieprawidłowości snu leczy się poprzez zwalczanie objawów choroby podstawowej – bardzo często niezbędna okazuje się w tym przypadku pomoc psychologa, psychiatry lub lekarzy innych dziedzin, np. endokrynologa – przy leczeniu nadczynności tarczycy. Przy pierwotnych zaburzeniach snu najczęściej stosowaną metodą jest zażywanie leków nasennych w połączeniu z odpowiednią terapią. Bruksizm, czyli zgrzytanie zębów podczas snu, można natomiast wyleczyć przy pomocy nowoczesnych metod z zakresu medycyny estetycznej, np. zabiegów z użyciem jadu kiełbasianego.
Polecane zabiegi w leczeniu zaburzeń snu:
