Znieczulenie ogólne

 
Znieczulenie ogólne to czasowe, odwracalne, całkowite, kontrolowane usunięcie bólu, świadomości oraz odruchów obronnych pacjenta. Od chwili zastosowania eteru, nazywane popularnie narkozą. Polega na czasowym zahamowaniu czynności ośrodkowego układu nerwowego przy jednoczesnym utrzymaniu funkcji ośrodków podtrzymujących życie. W taki stan jest wprowadzany pacjent przed bolesnymi operacjami i zabiegami, np. operacjami chirurgicznymi, czy przy nastawianiu kości. Czasem można spotkać się też ze znieczuleniem ogólnym w stomatologii, choćby przed trudnymi ekstrakcjami zębów lub korzeni.

Znieczulenie ogólne – elementy

Do elementów składowych znieczulenia ogólnego możemy zaliczyć:
Zniesienie świadomości
Zniesienie bólu
Zwiotczenie mięśni szkieletowych
Zniesienie odruchów.
Anestezja to stan wyłączenia wszystkich czterech czynności.

Znieczulenie ogólne – etapy

Pierwszym etapem znieczulenia ogólnego jest premedykacja farmakologiczna, czyli okres przygotowania pacjenta do zabiegu, jeszcze przed podaniem odpowiedniego środka znieczulającego. W tym czasie są mu podawane leki uspokajające lub neuroleptyki. Stosowana jest również odpowiednia dieta. Okres od wprowadzenia do organizmu pacjenta anestetyku do jego zaśnięcia nazywamy wprowadzeniem lub indukcją. Leki można podać na kilka sposobów, metodą wziewną, dożylnie, domięśniowo, doodbytniczo. Można podać kilka anestetyków w tym samym czasie różnymi metodami. Ich wybór zależy od stanu pacjenta oraz rodzaju zabiegu – np. w razie potrzeby szybkiej pomocy w warunkach ambulatoryjnych zwykle stosuje się znieczulenie ogólne dożylnie.

Znieczulenie ogólne dziecka

Znieczuleniem ogólnym u dzieci zajmuje się anestezjologia pediatryczna. U dzieci często stosowane są razem znieczulenia ogólne i miejscowe. Dzięki temu dziecko nie czuje bólu podczas zabiegu i długo po nim, ograniczone zostaje podawanie leków. Najmłodsi pacjenci, którzy do 3. roku życia przeszli wiele operacji pod narkozą, mają podwyższone ryzyko trudności w nauce w późniejszym okresie życia.