Łysienie typu męskiego
Łysieniem typu męskiego nazywamy łysienie androgenowe u mężczyzn. Szacuje się, że odpowiada ono nawet za 95% wszystkich przypadków łysienia. Łysienie typu męskiego to przypadłość powszechna u mężczyzn, jednak może ona dotknąć również kobiety. W większości przypadków podłożem choroby są uwarunkowania genetyczne.
Łysienie typu męskiego – przyczyny
Bezpośrednią przyczyną łysienia androgenowego jest nadwrażliwość mieszków włosowych w niektórych obszarach głowy na dihydrotestosteron (DHT) – związek chemiczny, który stanowi pochodną testosteronu. Dihydrotestosteron, który wytwarza się pod wpływem enzymu 5alfa-reduktazy, oddziałuje na receptory androgenowe mieszków włosowych, co prowadzi do ich stopniowego zaniku, opóźnienia produkcji zdrowych włosów, produkcji coraz cieńszych i krótszych włosów, aż w końcu do całkowitego zahamowania tego procesu. Pacjenci, u których zdiagnozowany został wyższy poziom DHT w skórze głowy, doświadczają najczęściej skrócenia fazy rozwoju włosów.
Łysienie typu męskiego – objawy
W przypadku łysienia typu męskiego włosy wypadają w bardzo charakterystyczny sposób. Na początku utrata włosów następuje w okolicy czoła i skroni, tworząc tzw. zakola, oraz na czubku głowy. Z czasem jednak owłosiony może pozostać tylko sam obwód całkowicie łysej głowy. Łysieniu typu męskiego może także towarzyszyć natłuszczona skóra głowy, co wiąże się z nadmiernym wydzielaniem łoju skórnego lub też zbyt dużym napięciem mięśni skóry głowy. Łysienie androgenowe pojawia się u mężczyzn najczęściej między 20. a 40. rokiem życia. W przypadku mężczyzn, u których łysienie typu męskiego pojawiło się przed ukończeniem 36. roku życia, istnieje większe ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej serca. Pierwsze objawy łysienia typu męskiego mogą jednak pojawić się już w wieku nastoletnim.
Łysienie typu męskiego – leczenie
Leczenie łysienia typu męskiego obejmuje początkowo diagnostykę, podczas której lekarz dokonuje dokładnej obserwacji owłosionej skóry głowy, wykonuje test pociągania (pull test) lub zleca wykonanie rozstrzygającej biopsji. Czasami niezbędne jest przeprowadzenie badań uzupełniających w postaci trichogramu lub trichoskopii. Po pełnej diagnostyce i badaniach lekarz może zaproponować pacjentowi wdrożenie leczenia miejscowego (minoksydyl) lub leczenia ogólnego (finasteryd). Do często stosowanych metod leczenia łysienia należy także stosowanie estradiolu (leku zawierającego ten hormon), a także specjalnej suplementacji odżywczej. Specjaliści medycyny estetycznej coraz częściej proponują swoim pacjentom również zastosowanie skutecznych metod alternatywnych leczenia łysienia, do których możemy zaliczyć: mezoterapię igłową, karboksyterapię i terapię światłem LED. Bardzo często jedyną metodą umożliwiającą przywrócenie włosom ich dawnej kondycji jest zabieg przeszczepu (transplantacji) włosów.