Znamię naskórkowe
Znamiona są różnego rodzaju nieprawidłowościami w budowie i funkcjonowaniu komórek skóry. W ramach tego pojęcia wyróżniamy kilka podgrup. Jedną z nich stanowią znamiona naskórkowe (naevi epidermales), które mogą być wrodzone lub nabyte w dzieciństwie bądź późniejszym etapie życia. Znamię naskórkowe przyjmuje różne formy. Może być widoczne w postaci rumienia, ciemnej narośli lub łuszczących się plam w kolorze skóry. Niekiedy są mylone z objawami łuszczycy, choroby Dariera, liszaja płaskiego czy nawet czerniaka złośliwego.
Znamię naskórkowe – cechy
Znamiona typu naskórkowego są zaliczane do znamion niemelatocynowych. Grupa ta obejmuje wszystkie wykwity skórne, które nie są zbudowane z melanocytów (komórki pigmentowe produkujące i magazynujące melaninę). Do tej odmiany należą zwykle znamiona wrodzone, których jednak nie dziedziczymy po przodkach. Mogą być zlokalizowane na całym ciele – zwłaszcza na tułowiu, na granicy owłosionej skóry dłoni, na kończynach, w pachwinach, a nawet w obrębie zewnętrznych narządów rodnych. Znamiona naskórkowe powstają w wyniku zaburzeń genetycznych. Są bardzo często rozpoznawane już u noworodków lub w niemowlęctwie. U dzieci najczęściej przyjmują postać znamion łojowych, które mogą się rozrastać, twardnieć oraz zmieniać kształt wraz z upływem lat.
Znamię naskórkowe – rodzaje
Podstawowe odmiany zmian zaskórnikowych, wyróżniane ze względu na cechy histologiczne to:
Znamię naskórkowe brodawkowate – jest to zdecydowanie najczęstszy rodzaj znamion naskórkowych. Zmiana jest twarda (zrogowaciała) i ciemniejsza od koloru skóry – często brunatna. W początkowym etapie rozwoju może przyjmować barwę skóry. Często ma układ linijny. Jeśli znamię brodawkowate ma charakter zapalny, powoduje silny świąd i ma intensywne zabarwienie.
Brodawka łojotokowa – inaczej znamię łojotokowe. Jest to łagodna zmiana nowotworowa przyjmująca postać wypukłego wykwitu w kolorze skóry, który z czasem brązowieje i zaczyna odstawać od jej powierzchni. W zaawansowanej postaci, brodawka może sprawiać wrażenie przyklejonej do skóry. Często występuje po 50 r.ż. Silne nagromadzenie brodawek może być jednym z objawów nowotworu przewodu pokarmowego.
Znamię naskórkowe – leczenie
Każdą zmianę skórną należy skonsultować z lekarzem dermatologiem, aby wykluczyć wystąpienie zmiany nowotworowej, zwłaszcza czerniaka. Niektóre ze zmian skórnych są trudne do zdiagnozowania na podstawie objawów zewnętrznych, dlatego często przeprowadza się badanie histopatologiczne. Leczenie zmian naskórkowych jest trudne, ponieważ nie znikają samoistnie i zwykle pozostają na skórze do końca życia, zmieniając przy tym kształt i rozmiar. W celu odzyskania komfortu psychicznego, przeprowadza się zabieg chirurgicznego usunięcia znamion. Jest to bezpieczna procedura, stosowana w leczeniu bardzo wielu zmian typu naskórkowego.
Polecane zabiegi w leczeniu znamiona naskórkowych:
